BANDEROL-S8000 - rosyjski pocisk manewrujący
Długość ok. 5 m, rozpiętość skrzydeł ok. 2,2 m, a w kadłubie o średnicy ok. 30 cm przenoszona jest głowica odłamkowo-burząca typu OFBCz-150 o masie 114 kg. Zasięg lotu do 500 km z prędkością maksymalną 620–650 km/h i prędkością przelotową 520–560 km/h. Układ naprowadzania składa się z modułu odpornej na zakłócenia nawigacji satelitarnej Kometa-M8 i jednostki układu zliczeniowego.

(źródło: milmag.pl Magazyn Militarny MILMAG)
Szczegóły nowego rosyjskiego pocisku manewrującego S8000 Banderol
Główny Zarząd Wywiadu Ministerstwa Obrony Ukrainy opublikował szczegóły techniczne nowego rosyjskiego pocisku manewrującego S8000 Banderol.
W poniedziałek, 12 maja 2025, Główny Zarząd Wywiadu Ministerstwa Obrony Ukrainy (HUR MO), za pośrednictwem serwisu informacyjnego War & Sanctions opublikował szczegóły techniczne nowego rosyjskiego pocisku manewrującego S8000 Banderol, który został zaprezentowany publicznie 26 kwietnia br. podczas wizyty wiceprzewodniczącego Rady Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej Dmitrija Miedwiediewa na poligonie rakietowym Kapustin Jar.
Przede wszystkim ujawniono, że producentem i głównym integratorem nowego systemu uzbrojenia jest  Grupie Kronsztadt z St. Petersburga, zajmująca się m.in. projektowaniem i produkcją dużych bezzałogowych statków latających, takich jak Orion, Inochodiec-RU (Sirius), Helios czy Altius-U.
Poza tym podwykonawcami są: Narodowe Centrum Inżynierii Śmigłowcowej, Moskiewskie Przedsiębiorstwo Budowy Maszyn im. W. W. Czernyszewa, Stowarzyszenie Badawczo-Produkcyjne Poisk, WNIIR-Progress, IQ Components, Factory Copier, Mstator, Pantes, PSB Technologies, Aviv Group, Chip and Dip, Ełekond, Stowarzyszenie Naukowo-Produkcyjne Fizika, Trec, Applied Technologies, Align Trading Company, Hytera Communications, Altervia, Complex of Technologies, Mir, Inter, AG-Logistic, Hadsund International Technology, Stowarzyszenie Predykcyjne Penza Instrumenty Elektromechaniczne i Four-Paws IM.Tekst pochodzi z Magazynu Militarnego MILMAG.
Co istotne, z racji, że Rosjanie używali tego systemu w warunkach bojowych, HUR MO uzyskał informacje na podstawie szczątków pocisku, że komponenty pochodzą z zagranicy i zostały pozyskane przez powyższych podwykonawców:
- zestaw baterii zasilających US18650VTC japońskiej spółki Murata;
- silnik turboodrzutowy SW800Pro-A95 chińskiej spółki Swiwin;
- moduł wymiany informacji telemetrycznych australijskiej spółki RF Design;
- pętle kabli łącznikowych chińskiej spółki Connfly;
- serwonapęd MX-64AR południowokoreańskiej spółki Dynamixel (Robotis);
- wzmacniacz mocy RF typu MAX2235 EUPDP +N242 amerykańskiej spółki Maxim Integrated Products (Analog Devices);
- układ scalony Wireless System on a Chip typu EFR32 FG13P2321HG 2246D00Y6B amerykańskiej Silicon Laboratories;
- 6-osiowy układ śledzenia ruchu MEMS typu 1428P R17LG1 2120 amerykańskiej spółki InvenSense (TDK);
- wzmacniacz operacyjny LM358A 26K CQES amerykańskiej spółki Texas Instruments;
- regulator napięcia obniżającego 36ADD8UE3 LM2576S -3/3 P+ amerykańskiej spółki National Semiconductor (Texas Instruments);
- oscylator zegara 24.000 EC3953 AU amerykańskiej spółki ECS Inc. International;
- sprzęgacz fototranzystorowy 414 P183 BL TD japońskiej spółki Toshiba;
- mikrokontrolery typów STM32F103 R8T6 CQ2D9 93 CHN GQ 322 oraz STM32F427VIT 6 99G32 VQ 4 MYS99 401 szwajcarskiej spółki STMicroelectronics;
- moduł nadawczo-odbiorczy SP3485E 2344L K17765 amerykańskiej spółki MaxLinear Inc.;
- moduł układ pamięci nieulotnej FRAM (Ferroelectric Random Access Memory) typu FM25V02A-G C 607292 CYP2413 C amerykańskiej spółki Cypress Semiconductor Corporation;
- kondensator JRB -40 +105°C chińskiej spółki JB Capacitors;
- regulator czasowy NE555 TI34M A8FP amerykańskiej spółki Texas Instruments;
- sterownik/odbiornik RS-232 typu ADM202EA #2144 5552596/1 amerykańskiej spółki Analog Devices;
- przekaźnik HLS-T78-DC12V-C 10A 120VAC 20A 14VDC chińskiej spółki Helishun;
- regulator obniżający napięcie LM2596 HTC ADJ 148 południowokoreańskiej spółki HTC Korea (TAEJIN Technology);
- Konwerter DC/DC typu XLSEMI XL4015E1 33712 chińskiej spółki XLSEMI.

Jak informowano w kwietniu br., Rosjanie używają od kilku tygodniu nowego systemu uzbrojenia Banderol (z ros. przesyłka, ale też być może ironiczne nawiązanie do ukraińskiego nacjonalisty Stepana Bandery), który według niepotwierdzonych informacji otrzymała zunifikowany moduł szybowania i korekcji UMPK (Unificirowannyj Nabor Moduljej Planirownia i Korrekcji) wraz z napędem odrzutowym. Pociski wystrzelono na obwody odeski i mikołajowski, choć niewykluczone, że w użyciu jest od lutego br., ale wcześniej nie udało się go zidentyfikować. Nosicielami systemu mają być wspomniane bezzałogowce Orion, a Rosjanie mają prowadzić prace nad integracją ze śmigłowcami szturmowymi Mi-28MN.
Zgodnie z najnowszymi informacjami, pocisk ma długość ok. 5 m, rozpiętość skrzydeł ok. 2,2 m, a w kadłubie o średnicy ok. 30 cm przenoszona jest głowica odłamkowo-burzącą typu OFBCz-150 o masie 114 kg. Chiński napęd zapewnia mu zasięg lotu do 500 km z prędkością maksymalną 620–650 km/h i prędkością przelotową 520–560 km/h. Układ naprowadzania składa się z modułu odpornej na zakłócenia nawigacji satelitarnej Kometa-M8 i jednostka układu zliczeniowego.


(źródło: defence24)
S8000 Banderol (ros. przesyłka, chociaż nazwa może też dwuznacznie nawiązywać do nazwiska ukraińskiego nacjonalisty Stepana Bandery) to nowy rosyjski pocisk manewrujący, który wykorzystywany jest do ataków na cele na terytorium Ukrainy od kilku tygodni. Oficjalnie został zaprezentowany na uroczystości na terytorium poligonu Kapustin Jar przed Dmitrijem Miedwiediewem 26 kwietnia.
Pocisk ten jest napędzany silnikiem turboodrzutowym chińskiej produkcji SW800 Pro-A95, dzięki któremu prędkość przelotowa Banderola przekracza ponad 500 km na godzinę, a maksymalna sięga nawet 670 km na godzinę. Zasięg lotu wynosi około 500 km. To znacznie utrudnia zestrzelenie pocisku przez przeciwlotnicze systemy lufowe.
Długość rakiety sięga około pięciu metrów a rozpiętość to ponad dwa metry. Pocisk przenosi głowicę bojową OFBCz-150 o masie 115 kg, z czego materiał wybuchowy (oktagen z proszkiem aluminowym) ma stanowić 50 kg.
Banderol ma mieć moduł rozkładanych skrzydeł - tożsamy z tymi, które są montowane na bombach szybujących UMPK.
Co ważne, platformą wykorzystywaną do wystrzeliwania pocisku jest bezzałogowy aparat latający Orion, a trwają prace, aby mógł być wystrzeliwany z śmigłowca szturmowego Mi-28NM. Na poniższym zdjęciu ma być widoczny BSP Orion z podwieszonym Banderolem.
Na specjalnej konferencji HUR - ukraiński wywiad wojskowy, pokazał zagraniczny sprzęt elektroniczny, który został zastosowany w nowym, rosyjskim pocisku. Baterie zasilające pochodzą od japońskiej spółki Murata, serwonapęd MX-64AR z południowej Korei, oscylator zegara od spółki z USA oraz inne ważne komponenty, których łącznie ma być ponad 23 z różnych firm m.in. z USA, Szwajcarii, Japonii, Chin i Australii. Rosjanie pozyskują te elementy dzięki kontrabandzie poprzez zarejestrowane za granicą firmy, które kupują je i dalej przesyłają do Rosji.

(wp.pl)
Nowy rosyjski pocisk S8000 Banderol rozebrany. Oto co skrywa
Rosja wprowadziła do użytku nowy pocisk manewrujący S8000 Banderol. Ukraińcy donoszą, że znajdują się w nim zachodnie komponenty, co potwierdza, że Rosjanie nadal obchodzą sankcje. Oto czym jest i co dokładnie skrywa S8000 Banderol.
Jak podaje portal Militarnyj, Rosja zaczęła używać nowego pocisku S8000 Banderol, który zawiera wiele zagranicznych komponentów. Jak informuje ukraiński wywiad, w pocisku znajdują się części m.in. z Chin, Japonii, USA i Korei Południowej.
Komercyjna elektronika w rosyjskiej broni
W pocisku S8000 Banderol zastosowano japońskie baterie Murata oraz australijski moduł telemetrii RF Design. Sercem napędu jest południowokoreański serwomechanizm Dynamixel, a mikrokontroler pochodzi od szwajcarskiej firmy STMicroelectronics.
Warto jednak zaznaczyć, że w rosyjskiej broni wzrasta udział komponentów chińskich, ponieważ np. przetwornice DC/DC pochodzą z Państwa Środka, a we wcześniej opisywanych przypadkach pochodziły od firm zachodnich. Produkty tych ostatnich niestety wciąż są obecne w rosyjskiej broni, w postaci choćby modułów czasowych NE555 od Texas Instruments.
Najciekawszym znaleziskiem jest jednak fakt, że Rosjanie w pocisku S8000 Banderol wykorzystują chiński silnik turboodrzutowy SW800Pro-A95 dostępny w wolnej sprzedaży dla zainteresowanych hobbystów.
Rosyjski przemysł obronny korzysta z pośredników, aby obejść sankcje. Firmy m.in. z Węgier, Cypru, Turcji, Chin czy Kazachstanu dostarczają niezbędne komponenty, co pozwala na kontynuację produkcji zaawansowanego sprzętu wojskowego w oparciu o komercyjną elektronikę stosowaną m.in. w sprzęcie AGD.

Rosyjski przemysł dostosował się do funkcjonowania w środowisku sankcyjnym, podobnie jak ma to miejsce z Iranem. Oprogramowanie pocisku manewrującego w ostateczności może działać nawet na układzie bazującym na elementach odzyskanych ze sterownika od pralki, jeśli ten tylko spełnia minimalne wymagania. Co prawda taki pocisk będzie o wiele bardziej zawodny od wykorzystującego dedykowane rozwiązania, ale część takich pocisków wykona swoje zadanie.
S8000 Banderol — pocisk manewrujący dla dronów i śmigłowców
Pocisk manewrujący opracowany przez firmę JSC Kronstadt został przygotowany do wystrzeliwania z dronów "Orion", a w dalszej perspektywie ze śmigłowców Mi-28N. Jak pokazała wojna w Ukrainie, śmigłowce szturmowe są wrażliwym celem dla ręcznych zestawów przeciwlotniczych i kluczem do ich przerwania jest broń dalekiego zasięgu.

Ponadto rosyjska flota samolotów zdolna przenosić bomby szybujące i pociski manewrujące się zużywa, więc opracowanie bezzałogowych platform przenoszących pociski manewrujące jest logicznym posunięciem.

Odpowiedzią na takie potrzeby jest pocisk S8000 Banderol, którego masa będzie oscylować w okolicy 200 kg. Jego głowica bojowa waży 114,3 kg, z czego 49,5 kg to materiał wybuchowy, a zapas paliwa to 50-65 kg. Pocisk mierzy 5 m długości, a rozpiętość składanych skrzydeł to 2,2 m.
Ukraińcy wskazują, że jego prędkość przelotowa to dość niska wartość 520 km/h, ale niestety nie ujawnili sposobu naprowadzania. Ten najpewniej będzie oparty o tandem nawigacji INS i GPS wsparty jakąś formą precyzyjnego naprowadzania w ostatniej fazie lotu. Możliwe, że zapożyczono głowicę telewizyjną z Ch-59 lub coś bardziej zaawansowanego opartego o termowizję.